درود
ابراهیم همه بت ها را شکست و تبر را در دست بت بزرگ گذاشت و خدا هم روز ازل سرنوشت ما را نوشت و قلم را به ما داد، ساده دلان گمان می کنند می توان با این قلم چیزی نوشت...
درود
و نوروز آغاز بهار است...
میراث گذشتگانی که حرمت این میلاد دوباره را پاس می دارند.
نوروز و بهار یعنی تو باشی و رُستن...
و تو باشی و رفتن و تو باشی و جوشش...
یعنی که یاد بگیری مثل برگ های تازه درختان، جوانه باید زد، یعنی که آموخته باشی، شکوفه های سیب که درمی آیند، رسالتی دارند.
یعنی تو وجودت را راهی تابستانی سرشار از میوه های زیبا خواهی کرد...
عیدتون قشنگ...