گــ ُ ــل ِ بیـــ خـ ـار

درود

این همه این در و اون در بزن... این همه قربون صدقه ی این و اون برو و به پاشون بیوفت... واسه اشتباهاتت با التماش ازشون عذر خواهی کن... این همه وقتت رو صرف دوست و رفیقایی کن که شاید امروز دوستت داشته باشن اما ممکنه فردا دیگه نباشن... این همه فکرت رو مشغول کن که با فلان دختر یا فلان پسر دوست بشم یا نشم... واسه بعضی ها گریه کن... و هزار تا کار ریز و درشت دیگه!! اما افسوس... افسوس که نصف این وقتها رو صرف مادرها نمیشه. کسی که تمام زندگیش به پای ما میشینه و بیشتر از همه و واقعی تر و بی شیله پیله تر از بقیه دوستمون داره و همه کاری رو بی منت برامون انجام میده اما جوابش همیشه بی مهریه...
وقتی بچه ایم تمام روزش رو اختصاص میده به ما و حواسش به ماست... بزرگتر که میشیم حواسش هست اشتباهی نکنیم و پا کج نذاریم... همیشه دلواپسه... همیشه نگرانه... همیشه خودش چروک میشه تا جوونش قد بکشه و رعنا بشه...

:. 

صبح کله ی سحر اگه بگم ساعت ۴ بیدارم کن٬‌ خودش درست نمیخوابه تا بتونه بیدارم کنه...
فقط کافیه بگم فلان چیز رو میخوام٬‌ تمام تلاشش رو میکنه که برام جورش کنه... 

اشتباه که میکنم٬‌ معذرت خواهی که میکنم٬‌ اینقدر مهربونه که قبول میکنه... 

اون روز... اون روز که پاکت سیگارم رو دید و تو چهره اش دلهره و ناراحتی رو دیدم٬‌ از خودم بدم اومد... اما... با همه ی مهربونیش وقتی گفتم اشتباه کردم٬‌بخشید...  

وقتی با خودم فکر میکنم که مادرم برام چه کارهایی کرد و من براش چه کارهایی کردم از خودم شرمنده میشم...  

پ.ن: 

۱/ الان که شیرازم و ازش دورم همه اش دلهره داره و دلتنگه... خب مادره دیگه... 

۲/ ای خدا... این همه به پای دوست و رفیق آدم خودشو خراب کنه و کوچیک کنه اما مادرشو فراموش کنه...  

۳/ نه تنها روز مادر٬‌ ایشالا تمام طول سال مادرها شاد باشن و خوشحال...  

۴/ آسودگی از محن ندارد مادر  

                آسایش جان و تن ندارد مادر  

     دارد غم و اندوه جگر گوشه خویش  

                ورنه غم خویشتن ندارد مادر   –   رهی معیری