عشق و عاشقی های بلاگی!!

درودمن نوشته هات رو خوندم... عاشقت شدم!! 

من چندین ساله دارم وبلاگت رو میخونم... از شخصیتت خوشم اومده... دوست دارم! 

تو و وبلاگت مکمل روحی من هستید!! اگه هر روز به وبلاگت نیام نمیشه... عاشقتم... 

و... 

:. 

من یکی که خیلی از این قبیل نوشته ها توی وبلاگم دیدم. آدمهایی که حتی به اندازه یک اپسیلون با من و افکارم آشنایی ندارن و صرفن بخاطر خوندن چند خط مزخرف نوشت٬ عاشق میشن! این مسئله برای کسایی که تازه کار هستن مشکل ساز میشه! چه دختر... چه پسر... وقتی می بینن یکی میاد تو وبلاگشون و هر روز نظر میده و هر بار میگه دوست دارم و از این حرفها٬ جوگیر میشن و ممکنه بیوفتن دنبال یه عاشقی آبکی! یا الکی!!
یه چیزی هم که بدجوری رسم شده توی این چندوقت اخیر اینه که هر دختری میره وبلاگ یه پسری بهش میگه داداشی٬ از اون طرف هر پسری هم میره وبلاگ یه دختری بهش میگه آبجی!! لامصب این آبجی و داداش ها هم یکی دوتا نیستن!!! نمونه اش رو توی وبلاگ منم میتونید مشاهده کنید (خون من که رنگین تر نیست) !!
البته من خوانندگانی تو وبلاگم دارم که نزدیک به ۳ ساله که همراهم هستن و میشناسمشون. روی سخنم با اونهاست که توی اولین نظرشون مینویسن: داداشی مطالب قشنگی مینویسی!! مشکلب من با این هاست! یا از وقتی این صندوق پستی رو برای نظرات خصوصی گذاشتم٬ تعداد بیشماری منو لیلا فرض کردن و خودشون شدن مجنون... تند تند هم پیامهای عاشقانه میفرستن! 

پ.ن: 

۱/ بنده همین جا و در کمال صحت عقل اعلام میدارم که اینجا دنبال عاشق واسه خودم نمیگردم... میخوام فقط بنویسم. تقاضای دوستی هم نفرمایید!! درضمن به جز خوانندگان قدیمی وبلاگم٬ هیچ کس نه آبجی منه... نه من داداش اونم!! من فرزاد کافه چی ام و اون هم (حالا هر کی میخواد باشه) خواننده وبلاگم... ولاغیر!